Get 20M+ Full-Text Papers For Less Than $1.50/day. Start a 14-Day Trial for You or Your Team.

Learn More →

DE VERDWENEN BEELDJES VAN PRAMBANAN

DE VERDWENEN BEELDJES VAN PRAMBANAN Jan Fontein In 1947, enkele weken nadat ik als parttime assistent-conservator in dienst van het Museum van Aziatische Kunst was getreden, vertrok de conservator Herman Visser voor een studiereis van zes maanden naar Amerika. Hij vroeg Theodoor van Erp, de vice-voorzitter van de Vereniging van Vrienden der Aziatische Kunst, tijdens zijn afwezigheid het conservatorschap waar te nemen, een taak die de toen 73-jarige Van Erp bereidwillig op zich nam. Kort na Vissers vertrek installeerde van Erp zich in het bureau van het museum. Hij nam meteen zijn tekentafel mee en bracht het grootste deel van zijn tijd door met het natekenen van de foto’s van dieren- en vogelmedaillons van Candi Panataran van de Oudheidkundige Dienst. Van Erp bekommerde zich maar weinig om de dagelijkse gang van zaken in het museum. Al teke­ nend vertelde hij mij op boeiende wijze hoe hij bijna vijf jaar lang (1906- 1911) met zijn familie in de pasanggrahan aan de voet van de Borobudur had gewoond, dag in dag uit leiding gevend aan het omvangrijke restauratiewerk op wat hij de ‘oude grijze stoepa’ noemde. Zijn diepe respect voor de integri­ teit van het monument, zijn zeldzame affiniteit met de intenties van de architecten en http://www.deepdyve.com/assets/images/DeepDyve-Logo-lg.png Aziatische Kunst Brill

DE VERDWENEN BEELDJES VAN PRAMBANAN

Aziatische Kunst , Volume 38 (4): 7 – Jul 5, 2008

Loading next page...
 
/lp/brill/de-verdwenen-beeldjes-van-prambanan-BbIKzxFVtR

References

References for this paper are not available at this time. We will be adding them shortly, thank you for your patience.

Publisher
Brill
Copyright
Copyright © Koninklijke Brill NV, Leiden, The Netherlands
eISSN
2543-1749
DOI
10.1163/25431749-90000157
Publisher site
See Article on Publisher Site

Abstract

Jan Fontein In 1947, enkele weken nadat ik als parttime assistent-conservator in dienst van het Museum van Aziatische Kunst was getreden, vertrok de conservator Herman Visser voor een studiereis van zes maanden naar Amerika. Hij vroeg Theodoor van Erp, de vice-voorzitter van de Vereniging van Vrienden der Aziatische Kunst, tijdens zijn afwezigheid het conservatorschap waar te nemen, een taak die de toen 73-jarige Van Erp bereidwillig op zich nam. Kort na Vissers vertrek installeerde van Erp zich in het bureau van het museum. Hij nam meteen zijn tekentafel mee en bracht het grootste deel van zijn tijd door met het natekenen van de foto’s van dieren- en vogelmedaillons van Candi Panataran van de Oudheidkundige Dienst. Van Erp bekommerde zich maar weinig om de dagelijkse gang van zaken in het museum. Al teke­ nend vertelde hij mij op boeiende wijze hoe hij bijna vijf jaar lang (1906- 1911) met zijn familie in de pasanggrahan aan de voet van de Borobudur had gewoond, dag in dag uit leiding gevend aan het omvangrijke restauratiewerk op wat hij de ‘oude grijze stoepa’ noemde. Zijn diepe respect voor de integri­ teit van het monument, zijn zeldzame affiniteit met de intenties van de architecten en

Journal

Aziatische KunstBrill

Published: Jul 5, 2008

There are no references for this article.